خدایا :مرا از فقر ترجمه و زبونی تقلید ، نجات بخش تا قالبهای ارثی را بشکنم ، تا در برابر قالب سازی غرب بایستم و تا همچون اینها وانها ...دیگران حرف نزنند و من فقط دهانم را تکان دهم.
خدایا: قناعت، صبر و تحمل را از ملتم بازگیر و بر من ارزانی دار .
خدایا : این خرد خرده بین حسابگر مصلحت پرست را که بر دو شاهبال هجرت از
کاروان شعله های بی قرار شوق ، که در من شتابان می گذرد،نابود کن.
خدایا : مرا از نکبت دوستی ها و دشمنی های ارواح حقیر ، در پناه روح های پر شکوه چون علی ودلهای زیبای همه قرنها_ از گیلگمش تا سارتر و از لوپی تا عین القضات و از مهراوه تا رزاس پاک گردان.
خدایا: تو را همچون فرزند بزرگ حسین بن علی ، سپاس می گذارم ،که دشمنان مرا از میان احمق ها برگزینی ، که چند دشمن ابله ،نعمتی است که خداوند تنها به بندگان خاصش عطا می کند.
خدایا: مرا هرگز مراد بی شعورها و محبوب نمکهای میوه مگردان.
خدایا: بر اراده ،دانش ، عصیان ،بی نیازی ،حیرت،لطافت روح و بی نیازی ام بیافزای .
خدایا: مرا یاری ده تا جامعه ام را بر سه پایه کتاب ،ترازو واهن استوار کنم و دلم را از سرچشمه حقیقت ، زیبایی و خیر سیراب کن.
خدایا: مرا هرگز مرا مراد بی شعورها و محبوب نمکهای میوه مگردان.
خدایا: این کلام مقدسی را که بر رسو الهام کرده ای ،هرگز از یاد من مبر که:من دشمن تو وعقاید تو هستم اماحاضرم جانم را برای آزادی تو وعقاید تو فدا کنم.
خدایا: جامعه ام را از بیماری تصوف و معنویت زدگی شفا بخش،تا به زندگی و واقعییت بازگردد و مرا از ابتذال زندگی و بیماری واقعیت زدگی نجات بخش، تا به آزادی عرفانی و کمال معنوی برسم.
خدایا: به روشنفکرانی که اقتصاد را اصل می دانند بیاموز که:اقتصاد هدف نیست و به مذهبی ها که کمال را هدف میدانند بیاموز که: اقتصاد هم اصل است.
خدایا: این آیه را که بر زبان داستا یوسکی رانده ای ،بر دلهای روشنفکران فرودآر که:«اگر خدا نباشد همه چیز مجاز است» ،جهان فاقد معنی و زندگی فاقد هدف و انسان پوچ است و انسان فاقد معنی،فاقد مسولیت ونیز است.
خدایا: در برابر هرآنچه ماندن را به تباهی می کشاند ،مرا با نداشتن و نخواستن رویین تن کن.
خدایا: در تمامی عمرم،به ابتذال لحظه ای گرفتارم مکن ،که به موجوداتی برخورم که در تمامی عمر ،لحظه ای را در ترجیح عظمت،عصیان و رنج ،بر خوشبختی،آرامشو لذت اندکی تردید کردهاند.
خدایا:به هر که دوست می داری بیاموزکه:عشق از زندگی کردن بهتر است وبه هرکه دوست تر می داری بچشانکه:دوست داشتن از عشق برتر.
خدایا:به من توفیق تلاش در شکست،صبر در نومیدی،رفتن بی همراه،جهاد بی صلاح،کار بی پاداش،فداکاری در سکوت،دین بی دنیا، مذهب بی عوام،عظمت بی نام،خدمت بی نان،ایمان بی ریا،خوبی بی نمود،گستاخی بی خامی ،مناعت بی غرور ،عشق بی هوس،تنهایی در انبوه جمعیت،دوست داشتن بی آنکه دوست بداند،روزی کن.
خدایا:مرا از تمام فضایلی که به کار مردم نیاید محروم ساز،و به جهالت وحشی معارف لطیفی مبتلا مکن که،در جذبه احساسهای بلند و اوج معراجهای ماوراء،برق گرسنگی رادر عمق چشمی، و خط کبود تازیانه را بر پشتی ،نتوانم دید.
خدایا: پارسایان بزرگی را که در انزوای ریاضت وعزلت پاک عبادت،یا علم یا هنر ،به کشتن نفس کمر بسته اند،هرچه زودتر توفیقشان ده ،تا در این طبیعت خوب خدا،که هر موجودی را- جزاینها- معنایی است و در این اندام زنده جهان،هر ذره ای –جز این انگل ها- سلولی و در این نظام هماهنگ خلقت ،هر مخلوقی را- جز این پاکان پوک، یا پوکان پاک- نقشی است،جایی برای حشره ای- که میداند چرا زندگی می کند – تنگ نباشد و خلقت از بیهودگی و عبث پاک گردد و در چشم ظاهر بین پیر حافظ ، خطایی بر قلم صنع نیاید.
خدایا: به ساتر بگو که اگر ملاک خیر را هم خود من- آنچنان که می خواهم- می سازم ،پس نیت خیر- که او ملاک اخلاق می گیرد- چیست؟
خدایا: به ماتریالیست ها بگو که: انسان درختی که، ناخودآگاه،در طبیعت، تاریخ و جامعه می روید نیست.
خدایا: به جامعه ام بیاموز که: تنها راه به سوی تو ،از زمین می گذرد، اما به من بیراهه ای میانبر را نشان بده.
خدایا:عقیده مرا از دست عقده ام مصون بدار ،
خدایا:به من قدرت تحمل عقیده مخالف ارزانی کن.
خدایا:رشد عقلی و عملی مرا ازفضیلت تعصب،احساس و اشراق محروم نسازد.
خدایا:مرا همواره اگاه و هشیاردار،تا پیش از شناختن درست و کامل کسی یا فکری مثبت یا منفی قضاوت نکنم.
خدایا:جهل امیخته با خودخواهی و حسد،مرا رایگان ،ابزار قتاله دشمن برای حمله به دوست نسازد.
خدایا:شهرت منی را که می خواهم باشم،قربانی منی که می خواهند باشم،نکند.
خدایا:در روح من اختلاف در انسانیت را ، با اختلاف در فکر اختلاف رابطهبا هم میامیز، انچنان که نتوانم این سه اقنون جدا از هم را بازشناسم.
خدایا :مرا به خاطر حسد ،کینه و غرض،عمله اماتور ظلمه مگردان.
خدایا :خودخواهی مرا چنان در من بکش ،یا چنان برکش تا خودخواهی دیگران را احساس نکنم،و از ان در رنج نباشم.
خدایا:مرا در ایمان اطاعت مطلق بخش، تا در جهان عصیان مطلق نباشم.
تا درخلوت عزلت نپوسم.
خدایا:مرا به ابتضال ارامش و خوشبختی مکشان ، اضطرابهای بزرگ،غمهای ارجمند و حیرتهای عظیم را به روحم عطا کن،لذتها را به بندگان حقیرت بخش و دردهای عزیز بر جانم ریز.
خدایا: اندیشه و احساس مرا در سطحی پایین میاور،کهزرنگی های حقیر و پستی های نکبت بار و پلید شبه ادمهای اندک را متوجه شوم، چه دوست تر می دارم بزرگواری گولخور باشم تا،همچون انسان ،کوچکواری گول زن.
خدایا: مرا از چهار زندان بزرگ انسان:طبیعت،تاریخ،جامعه و خویشتن رها کن.
تا انچنان که تو ای افردگار من مرا افریده ای،خود افریدگار خود باشم،نه که همچون حیوان ،خود را با محیط که محیط را با خود تطبیق دهم .
خدایا:اتش مقدس شک را انچنان در من بیفروز تا همه یقین هایی را که در من نقش کرده اند ،بسوزد و انگاه از پس توده این خاکستر ، لبخند مهراوه بر لبهای صبح یقینی شسته از هر غبار طلوع کند.
